ก่อนจะสายเกินไป - พญ.อมรา มลิลา

ความโกรธสภาพธรรมที่มีจริง ๆ ในชีวิตประจำวัน เมื่อโทสะเกิดขึ้น ก็มีสภาพธรรม อื่นเกิดร่วมด้วย ฉันทะ ก็มี เพราะเป็นความพอใจที่เป็นไปกับอกุศล เป็นธรรมที่เกิด เพราะเหตุปัจจัย เป็นความจริงที่ว่าเมื่อความโกรธเกิดขึ้นนั้น ย่อมเดือดร้อน เป็นทุกข์ ไม่สบายใจ และถ้าสะสมมีกำลังมากขึ้น ย่อมหวังร้ายคิดร้าย ประทุษร้ายต่อผู้ที่ตนโกรธ ด้วยกาย ด้วยวาจา ให้เขาเป็นทุกข์ เดือดร้อน ปราศจากความสุขด้วยประการ
ต่าง ๆ เช่น ทุบตี ประหัตประหาร เกรี้ยวกราด กล่าววาจาหยาบคาย เผ็ดร้อน รุนแรง เป็นต้น แม้จะมีคนคอยบอกคอยเตือนให้เห็นว่า ความโกรธไม่ดี ก็ไม่รับฟัง เพราะกำลังโกรธ เมื่อประทุษร้ายผู้อื่นด้วยกาย ด้วยวาจาแล้วย่อมสาสมใจที่ได้กระทำเช่นนั้น นี้คือ ความเกิดขึ้นเป็นไปของอกุศลธรรม และเมื่อการประทุษร้ายเบียดเบียนผู้อื่นเกิดเพราะ ความโกรธ นั้น เป็นเหตุให้ผู้ที่กระทำอกุศลกรรมนั้นเองเป็นผู้ได้รับผลของ อกุศลกรรมนั้น โดยประสบความวิบัติ ทุกข์ยากต่าง ๆ และเป็นเหตุให้เกิดในอบายภูมิ คือ นรก เปรต อสุรกาย สัตว์ดิรัจฉาน ตามควรแก่ความหนักเบาของอกุศลกรรมนั้น ๆ โดยไม่มีใครทำให้เลย

Credit By...........................ความโกรธสภาพธรรมที่มีจริง

มัชฌิมประภาสปุญสถาน 
ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำนี้จงเป็นปัจจัย เกื้อหนุนสรรพชีวิตทั้งหลายให้ได้บำเพ็ญอนุตรวิถี กลับจิตแปรใจ ได้คืน จิตเดิม มีความสงบเย็นใจกาย ปราศจากเสียซึ่งสรรพกำทุกข์ ปลอดพ้นจากภัยเวร สงครามข้าวยาก ด้วยเดชะบุญนี้ จงช่วยค้ำชูบิดา - มารดา ครูบาอาจารย์ - ผู้ มีพระคุณ ญาติสนิท - มิตรรัก ศัตรูหมู่มาร สรรพเจ้ากรรมนายเวร เทวาทุกชั้นฟ้า อารักษ์ทั่วชั้นดิน เหล่าภูติ นาคา - นาคี เหล่าวิญญา - หมู่เปรต - อสูรกายเหล่าสัตว์ใด ๆ จงเป็นผู้ได้รับอานิสงค์เดชะแห่งผลบุญนี้ท่วนทั่วทุกคนเทอญ